Sint Maartenshuis
1957-1960
Een keer in de maand mijn vader op bezoek. Ik sta er niet echt ontspannen bij. We zoeken een film of gaan cake met ananas en slagroom ergens in Leiden.
Film: Marcelino Brood en Wijn
Film: El Alamo met Davy Crocket.
Ook hier gescheiden van mijn zus en mijn broer. Mijn zus bij de meidengroep, mij broer bij de peuters. Ik zat in de jongensgroep. Maar: we konden elkaar wel tegenkomen op de speelplaats.
Ik zat bij zuster Engelmunda, die orde hield met haar pantoffel. Ik vond haar mooi en betrokken.
De zusters hadden geen pedagogische opleiding, gewoon de regels volgen was het devies.
Ik moest mijn lakens en ondergoed op de speelplaats in een emmertje uitwassen als ik in bed plaste en dat gebeurde veelvuldig. Mijn naam stond in mijn lakens geborduurd en deze werden elke zaterdag in het bijzijn van alle kinderen op de slaapzaal omhoog gehouden met alle vieze gele strepen er in. Dat zou een les moeten zijn, maar het hielp niet.
Mijn groep dus: alle leeftijden.
Het was in Leiden rustiger dan op de Lauriergracht. Minder kinderen in de groep, school buiten het tehuis . Er was een knutselruimte op zolder waar we konden pitrieten, figuurzagen (kabouters of een kip). De kip die een mandje kreeg met Pasen voor de eieren en zaagsel.
-
Hoofdingang en Uitgang: Bij het afscheid van mijn moeder werd er altijd heftig gehuild en ik vroeg me altijd bezorgd af of ze het station zou halen. Ik ben een keer achter haar aangehold en trof haar bij het station aan op een terras met koffie en gebak. En ze had een zonnebril op. Ik heb me daarna minder bezorgd gevoeld.
De kinderrechter werd op de hoogte gehouden met allerlei informatie zoals mijn schoolrapporten getuige het stempel.
Om de twee weken bezoek. Een keer vader, een keer moeder. Hier zitten we in de wachtkamer. Er werd koffie gebracht en er waren koekjes. We vertelden elkaar altijd dat alles goed was.
Slaapzaal met chambrettes voor de verbouwing. En hieronder de eetzaal. (voorbeeld)
